Historia placówki
Charyzmat Sióstr Pasterzanek, na którym opiera się praca w MOS, wywodzi się z życia i działalności bł. Honorata Koźmińskiego – założyciela Zgromadzenia Służebnic Matki Dobrego Pasterza (1895). Fundamentem tego charyzmatu jest miłość do młodych ludzi, zwłaszcza tych moralnie zagubionych oraz dążenie do ich wszechstronnego rozwoju – intelektualnego, duchowego i moralnego.
Pierwsze schronisko opiekuńczo-wychowawcze powstało w Warszawie (na Woli) w 1895 r. Było to małe mieszkanie, przygotowane dla pięciu kobiet, które pragnęły zmienić swoje dotychczasowe życie. W 1897 r. przeniesiono pierwsze podopieczne z Warszawy do Piaseczna.
7 czerwca 1903 r. poświęcono dom i kaplicę. Jak podawała prasa: Nowy gmach, wzniesiony obok dawnego domku drewnianego, jest zaopatrzony we wszystkie niezbędne urządzenia, a nawet w pewne wygody i udoskonalenia (Kronika Rodzinna" nr 25 z 5(18) czerwca 1903 r., Zakład św. Małgorzaty w Piasecznie). W czasie I wojny światowej budynek uległ całkowitemu zniszczeniu.
W roku 1928 Zgromadzenie zakupiło plac przy ul. Zgoda 14. W grudniu 1933 r. wykończono parter, pierwsze piętro i rozpoczęto przeprowadzkę zakładu do własnego domu.
W okresie II wojny i okupacji niemieckiej placówka została wysiedlona. W budynku zamieszkali niemieccy żołnierze oraz niemieckie dzieci. Do dyspozycji Sióstr pozostawiono suterenę i kaplicę. Zakład ewakuowano do Klarysewa, a następnie do Warszawy, gdzie wraz z innymi Domami Dziecka ulokowano go w bloku przy ul. Zegarmistrzowskiej.
Wybuch Powstania Warszawskiego zaskoczył przebywające w stolicy Siostry i wychowanki . Tylko jedna wychowawczyni z grupą dwunastu dziewcząt dotarła do Piaseczna. Pozostałe dziewczęta przeżyły powstanie w Warszawie, a potem zostały wywiezione z Siostrami do Pruszkowa. W 1945 r. wszystkie wróciły do domu w Piasecznie.
Siostry podejmują wysiłek reaktywowania działalności zakładu i szkoły krawiecko-dziewiarskiej.
Otwiera rozdział walki o istnienie placówki oraz zmagań o zachowanie jej tożsamości. W 1948 r. Szkoła Krawiecko-Bieliźniarska i internat dziewcząt zostały przejęte przez Kuratorium Okręgu Szkolnego Warszawskiego – odtąd przez ponad cztery dekady mieściły się tutaj państwowe szkoły.
Powstanie „Solidarności” i idące za nim przemiany polityczne mają decydujący wpływ na dalsze dzieje dawnego zakładu dla dziewcząt.
Zgromadzenie odzyskuje cały budynek i rozwija swoje możliwości na polu edukacyjnym.
Inauguracja działalności Specjalnego Ośrodka Szkolno- Wychowawczego. W pierwszych latach działalności Ośrodek pełnił rolę internatu, w którym dzieci i młodzież znajdowała odpowiednie warunki bytowe oraz pomoc w szeroko rozumianym rozwoju. Dzieci uczęszczały do pobliskich szkół środowiskowych.
Rosnąca liczba dzieci potrzebujących pomocy i chęć zapewnienia im przyszłości, skłoniła Zgromadzenie do rozbudowy Ośrodka. W 1998 r. ukończono budowę internatu, kuchni, stołówki i sali gimnastycznej. W 1998 r. rozpoczęła działalność szkoła podstawowa z przygotowaniem zawodowym.
W ramach reformy systemu oświatowego przy Ośrodku powstaje gimnazjum. W kolejnych latach otwarto zasadniczą szkołę zawodową (fryzjer, kucharz) i w 2002 r. Liceum Profilowane, którego działalność - zgodnie z zapisem Ustawy z 2011 r. (o zmianie ustawy
o systemie oświaty), została wygaszona w 2012 r.
1 września 2006 r., na mocy prawa oświatowego, Ośrodek Szkolno – Wychowawczy przekształcono w Młodzieżowy Ośrodek Socjoterapii.
Wraz z reformą systemu edukacji, Siostry Pasterzanki przekształcają gimnazjum w 8-letnią szkołę podstawową, wprowadzając oddziały VII i VIII.
W ramach reformy sytemu edukacji, 1 września 2019 r. zainicjowano w MOS działalność szkół branżowych I stopnia a od 1 września 2020 r. rozpoczęto kształcenie w branżowych szkołach II stopnia.
Działalność wychowawcza - w duchu charyzmatu Sióstr Pasterzanek - jest żywym dziedzictwem, które pragniemy przekazywać kolejnym pokoleniom, tworząc miejsce, w którym edukacja staje się nie tylko nauką, ale również drogą do osobistego spełnienia i duchowego wzrostu.