
Echo rekolekcji – świadectwa uczennic
Za nami rekolekcje wielkopostne – czas który pozwolił nam na głębsze przemyślenia, zadanie sobie ważnych pytań i wsłuchanie się w to, co dzieje się w naszych sercach. Czy był to dobry czas? Zdecydowanie tak – usłyszałyśmy to z ust wielu dziewcząt, których świadectwa nas poruszyły i zainspirowały. Oto, co mówiły uczestniczki:
„Poczułam, że nie jestem sama.”,
„Nie spodziewałam się, że tyle przemyślę.”
„Chyba pierwszy raz chciałam słuchać.”
„Mam nadzieję, że to zostanie ze mną na długo.” (Szkoła Branżowa I stopnia)
Zapraszamy do przeczytania kilku pełnych relacji i świadectw – niech one opowiedzą o tym czasie więcej, niż jesteśmy w stanie wyrazić jednym zdaniem.
„Wydaje się, że trzy dni to niewiele czasu, lecz w tym roku tyle trwały u nas rekolekcje, z których można było bardzo dużo wynieść i spojrzeć na wiele spraw zupełnie inaczej. Dzięki osobom, które je dla nas prowadziły mogłyśmy wiele zrozumieć i tym samym przygotować się do nadchodzących świąt. Był to niesamowity czas, dzięki, któremu wiele zrozumiałam i przemyślałam.” (Zosia M., 1Fa B1))
„Ten czas spędzony z bratem Dawidem był czymś wyjątkowym, Gdy słuchałyśmy brata, miałyśmy pewne myśli: „Co by było, gdybyśmy żyły w czasach Pana Jezusa?”. Te rekolekcje były dla mnie poruszające. To był czas spotkania i rozmowy z Bogiem. Bardzo dziękujemy za te rekolekcje! Przygotowały nas one do spotkania z Bogiem.” (Zuzia B., 2Ga B1)
„Te rekolekcje były dla mnie wrażliwe, ponieważ doznałam cudu. Spotkałam się z Bogiem. Potrafiłam z nim o wszystkim porozmawiać. Każde słowo od brata Dawida podtrzymywało mnie na duchu, a przede wszystkim pokazało mi i nakierowało , że jednak warto dać drugą szansę człowiekowi – pomimo to, jaką krzywdę nam wyrządził. Po rozmowie z bratem Dawidem , który mnie słuchał i był przy mnie jak mu opowiadałam o tym, co czuję wobec innych i z czym jest mi ciężko, poczułam pokój w sercu. Na adoracji spotkałam się z Bogiem, który mi powiedział, że jest ze mną i nigdy mnie nie opuści. Każda modlitwa stawia mnie na nogi i wiem, że Bóg każdy mój grzech wybaczy . W tych ostatnich dniach prosiłam Boga tylko o jedno , żeby był ze mną i towarzyszył mi w trudnej rozmowie, a przede wszystkim bardzo ważnej. Te rekolekcje nauczyły mnie, że brak wybaczenia mnie rani. Natomiast modlitwa leczy i daje siłę, aby wybaczyć. Każda modlitwa może zmienić wszystko tylko my musimy w to zacząć wierzyć!” (Marysia O., 2Gb B1)
„Te rekolekcje były dla mnie bardzo ważną lekcją, ponieważ nauczyłam się wielu wartościowych rzeczy a przede wszystkim, co to jest wybaczenie? Nigdy nie potrafiłam wybaczyć swojemu śp. Dziadkowi. Dopiero dzięki rekolekcjom i słowom brata Dawida zrozumiałam jak ważne jest przebaczenie. Na adoracji krzyża dużo się modliłam za dziadka i w ten sposób mogłam mu wybaczyć. Dopiero po rekolekcjach wiem, że Bóg zawsze będzie przy mnie i nigdy mnie nie opuści i tak jak On wybacza mi mój każdy grzech, tak ja powinnam wybaczać innym. Jestem wdzięczna za te rekolekcje, dzięki nim czuję się lepiej. Wszystko jest możliwe tylko uwierz!!!” (Wiktoria S, SP 8.)
„Naszym zdaniem czas rekolekcji był dla nas bardzo poruszający. Mogłyśmy otworzyć serca na to, czego wcześniej nie rozumiałyśmy. Te dni dały nam czas na dorastanie. Nieważne co by nam zrobiła lub powiedziała druga osoba, to i tak warto przebaczyć!” (Magdalena M., SP 8)
„Na rekolekcjach nauczyłam się dużo. Poznałam historię chłopca o imieniu Carlo. Był to normalny chłopiec, ale miał dar. Pomagał innym, był w stanie oddać coś cennego dla drugiego człowieka. Carlo potrafił modlić się często. Nasz rówieśnik żył krótko, ur. 1991 r a zmarł w 2006 r. Miał 15 lat jak zmarł na białaczkę. To mnie porusza, bo był młody. W czasie rekolekcji nauczyłam się też otwierać serce dla Pana robiąc to bez przymusu. Usłyszałam też historię dwóch sióstr. Ta historia nauczyła mnie, co znaczy kochać. Jak ktoś daje miłość, to trzeba docenić. Rekolekcje nauczyły mnie przebaczania drugiej osobie. Już teraz wiem, że przebaczać, czekać, starać się, oraz otwierać serce przed innymi i kochać, to moje zadanie.” (Julia W., SP 7)